Πρέπει δεν πρέπει (απόσπασμα)

Γ. Δεν τον πρόσεξα από την πρώτη στιγμή. Ήταν από αυτούς τους....ύπουλους έρωτες. Που σκάβει σιγά, σιγά με υπομονή από κάτω σου λαγούμια και μετά μια μέρα ξαφνικά, έτσι σαν κατραπακιά, ουπς! Πετάγεται ο ποντικός! Και τί ποντικός. Δίμετρος! Με κάτι μπλε μάτιαααααα, που σε κοιτούν βαθιά και λες Θεέ μου τώρα θα πνιγώ μες το γαλάζιο. Πώς βρέθηκε γαλάζιο στο λαγούμι; Έλα μου ντε! Μαύρα, κατάμαυρα τα περίμενα τα μάτια του. Μπας και σωθώ…
Α. Τη πρόσεξα από την πρώτη μέρα που την είδα στο θέατρο. Παραλίγο να την πατήσω. Τόση δα είναι. Αλλά από αυτό το τόσο δα να φοβάσαι. Με άγγιξε τυχαία στο χέρι περνώντας από μπροστά μου και ουπς! Όχι φώτα πρόβας, προβολείς πρεμιέρας τύφλωσαν τα μάτια μου!
Γ. Εμ βέβαια. Έτσι εξηγείται! Τυφλοπόντικας! Και γαλανομάτης. Απαπαπαπα!! Δεν είμαι εγώ για αυτά! Εγώ είπα. Θα κάνω καριέρα! Δεν πρέπει τίποτα και κανείς να μου αποσπά την προσοχή. Δεν πρέπει!
Α. Έπρεπε να την κάνω να με προσέξει. Δεν με κοιτούσε καν. Περνούσε το διάδρομο με το βλέμμα καρφωμένο εκεί. Στο στόχο. Στο black box. Εγώ κάθε τρεις και λίγο έβγαινα από την πρόβα μου και πήγαινα στη γραμματέα, ρωτώντας την ό,τι μπορείς να φανταστείς. Μάλιστα, για να μαθαίνω πληροφορίες την άφηνα να μου πιάνει και λίγο τον κώλο. Λίγο, όχι πολύ. Λίγο μου τον ακουμπούσε. Και βρε Μαιρούλαααα για πεςςςς...πώς πάνε οι πρόβες της άλλης ομάδας; Και....να σου πω.... από πού είναι η καινούρια; «Θες να σου πω μανάρι μου από που είμαι εγώ; Να πάμε να σου δείξω κιόλας». Μεγάλος μπελάς η Μαιρούλα!
Γ. Σας είπα ότι θέλω να κάνω καριέρα; Ε, ναι. Θέλω να κάνω καριέρα. «Τί έρχεσαι βρε πόντικα και με αποπροσανατολίζεις;» Αυτό του είπα μετά τους τέσσερις μήνες. Σταμάτα να με διεκδικείς. Άσε με! Του έδειχνα φωτογραφίες με φίλες μου. «Θες να σου τα φτιάξω με αυτή;» Κι εκείνος τρύπωνε σε τρύπες για να μη με χτυπήσει με αυτά που του έλεγα… Δεν μπορώ να πω. Κύριος!... Και μετά με άφηνε. Να κάνω καριέρα. Και μετά τον ήθελα. Και πήγαινα σπίτι του. Και γέμιζα το δωμάτιό του λουλούδια.
Α. (αναπολώντας γλυκά) Και γέμιζα το κορμί της φιλιά.
Γ. Και με σάλιωνε και δεν ήθελα καθόλου (κάνει μια ψεύτικη γκριμάτσα).
Α. Και έγραφα κόκκινους στίχους πάνω στο δέρμα της.
Γ. Και του φώναζα πως θα μου χαλάσει το κραγιόν!
Α. Και τη φιλούσα στο λαιμό...
Γ. Και του έλεγα μη τυχόν και μου κάνει καμιά πιπιλιά και φαίνεται!
Α. Και κάναμε έρωτα…
Γ. Και πέφταν γύρω μας βεγγαλικά.
Α. Και μετά πεινούσαμε…
Γ. Και τρώγαμε παστίτσιο στις 4 το πρωί.
Α. Και μετά την έπαιρνα αγκαλιά…
Γ. Και μετά ζεσταινόμουν.
Α. Και μετά την άφηνα.
Γ. Και μετά κρύωνα.
Α. Και μετά τη σκέπαζα.
Γ. Και μετά κοιμόμουν.
Α. Και μετά την κοιτούσα…
Γ. Και μετά ξυπνούσα.
Και του έλεγα: «Καφέ και ομελέτα!»
Α. Και σηκωνόμουν και της έφτιαχνα.
Γ. Και ήταν ανάλατη!
Α. Σαν τα μούτρα της!
Γ. Και μετά έφευγα!
Α. Στο καλό και να μας γράφεις!
Γ. Και μετά του έστελνα μήνυμα.
Α. Πολλά, όχι ένα.
Γ. Και του έγραφα ότι δεν ξέρω τί θέλω.
Α. Και παραληρούσε. Και διάβαζα κατεβατά.
Γ. Και παραληρούσα γιατί δεν καταλάβαινε τί λέω και τί εννοώ.
Α. Και με έκανε τρελό με την απόρριψή της κάθε τρεις και λίγο.
Γ. Και με έκανε τρελή με την επιμονή του σε εμάς.
Και ερχόταν και με έβρισκε και με άρπαζε και με φιλούσε.
Α. Και μετά σκεφτόταν.
Γ. Και μετά δεν μιλούσα.
Α. Και μετά ξανασκεφτόταν. Τόση σκέψη μετά από κάθε φιλί!
Γ. Και μετά του μιλούσα.
Α. Και μετά μου μιλούσε.
Γ. και του έλεγα δεν πρέπει!
Α. Και της έλεγα πρέπει γαμώτο. Πρέπει!
Μικρή παύση.
Γ. και τον έδιωχνα.
Α. Και έφευγα.
Γ. και κάναμε μέρες να μιλήσουμε.
Α. Και έλεγα ποτέ ξανά!
Γ. και κοιτούσα το κινητό κάθε δύο λεπτά.
Α. Και νόμιζα ότι το άκουγα να χτυπάει.
Γ. και δεν ήταν κανείς.
Α. Γιατί κανείς δεν είναι εκείνη.
Γ. και κοιμόμουν κοιτάζοντας φωτογραφίες του.
Α. Και δεν μπορούσα να κοιμηθώ αν δεν ξημέρωνε.
Γ. και μετά...
Α. Και μετά...
Και οι δύο ταυτόχρονα: Μιλούσαμε.
Α. Και ήταν σα να μην είχαμε πάψει ποτέ να μιλάμε.