Απώλεια μνήμης

Απόσπασμα

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Οι γονείς σου;

ΜΑΓΔΑ

Τους έχασα.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Αδέρφια;

ΜΑΓΔΑ

Είμαι μοναχοπαίδι.

ΙΩΑΝΝΗΣ

Και εγώ.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Κακό αυτό. 

ΙΩΑΝΝΗΣ

Γιατί;

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Συνήθως σας κάνουν κακομαθημένα.

ΙΩΑΝΝΗΣ

Σε μένα δεν έγινε έτσι. Εγώ...κάθε άλλο... δεχόμουν μεγάλη πίεση.

ΜΑΓΔΑ

Και από τους δυο;

ΙΩΑΝΝΗΣ

Από τον πατέρα μου. Ίσως η παραξενιά μου αυτή, εκεί να έχει τη βάση της.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Για την καθαριότητα μιλάς;

ΙΩΑΝΝΗΣ

Ναι.

ΜΑΓΔΑ

Αυτό δεν είναι παραξενιά. Είναι εμμονή. Τσούκου, τσούκου κάθε τρεις και λίγο να πλένεις τα χέρια σου... Πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις, στον καμπινέ.

ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ

Για αυτό σε έφεραν εδώ; Επειδή πλένεις συχνά τα χέρια σου; Αυτό είναι γελοίο.

ΙΩΑΝΝΗΣ

Όχι. Γιατί έχω εμμονή με το σαπούνι.

ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ

Ε, εντάξει. Κι άλλοι έχουν εμμονές.

ΙΩΑΝΝΗΣ

Εγώ το τρώω.

ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ

Τί εννοείς;

ΜΑΓΔΑ

Το χλαπακιάζει ρε παιδί μου, πώς το λένε; Το μπουκώνει και πίνει και σόδα από πίσω για να το χωνέψει.

ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ

Για αυτό σε φωνάζει αυτή (δείχνει με το κεφάλι  τη Μάγδα) σαπουνάκια;

ΙΩΑΝΝΗΣ

(κατεβάζει το κεφάλι) Λένε πως έχω σχιζοφρένεια…  τύπου παρανοϊκή.

ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ

Σε στενοχωρεί αυτό;

ΙΩΑΝΝΗΣ

Όχι τόσο. Πολλές φορές η αιτία, είναι χειρότερη από το αποτέλεσμα.

ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ

Τί εννοείς; (ο Ιωάννης δεν απαντά)…  Σε ρώτησα κάτι, δεν έχω μάθει να μη μου απαντάνε.

[Η Χριστίνα η Έλλη και η  Μάγδα  κοιτιούνται με νόημα].

ΙΩΑΝΝΗΣ

Όταν με έφεραν εδώ διέγνωσαν από τί πάσχω. Επιμένω… αυτό είναι λυπηρό αλλά όχι και τόσο άσχημο όσο η αιτία που με έφερε εδώ.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Μιλάς για τη ρίζα του κακού.

ΕΛΛΗ

Αναρωτιέμαι γιατί αφήνουμε τέτοιες καταστάσεις να καταστρέφουν τις ζωές μας…

ΜΑΓΔΑ

(αρχίζει να γυρνά γύρω από τον Φιλοποίμην) …Αντί να τις ξεριζώνουμε μια και καλή…

ΙΩΑΝΝΗΣ

(το ίδιο κάνει και ο Ιωάννης) …Με δύναμη.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

(το ίδιο και η Χριστίνα) …Με θάρρος. Όπως όταν ξεκολλάς ένα τσιρότο, για να αντικρύσεις τις πληγές σου.

[Το ίδιο και η Έλλη  γυρνάει προς τον Φιλοποίμην και του δείχνει τα σημάδια της, όπως και οι υπόλοιποι. Παράλληλα με  τον παρακάτω διάλογο ο Φιλοποίμην υποφέρει. Φωνάζει συνεχώς].

ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ

Όχι πάλι! Δεν αντέχω πάλι! Το μυαλό μου θα εκραγεί!

[Αλλάζει ο ρυθμός. Οι ήρωες μιλάνε ακατάπαυστα].

ΕΛΛΗ

…Κοίτα τα πόδια μου. Τρέχουν αίμα…

ΙΩΑΝΝΗΣ

…Το χέρι μου θα έχει για πάντα αυτό το σημάδι...

ΜΑΓΔΑ

…Αίμα παντού. Σε όλες τις σκέψεις μου, κόκκινο χρώμα. Θυμός...

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

…Τσιρότα να κρύβουν την αλήθεια…

Ψιθυριστά στο αυτί του εναλλάξ

ΕΛΛΗ

…Ακούς ποτέ φωνές…

ΜΑΓΔΑ

…Να σου μιλούν για το παρελθόν;

ΙΩΑΝΝΗΣ

…Να σου θυμίζουν το παρόν…

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

…Εκείνο που έχασες…

ΕΛΛΗ

…Εκείνο που δε γυρίζει πίσω…

ΜΑΓΔΑ

…Που σε άλλαξε για πάντα…

ΙΩΑΝΝΗΣ

…Που σε έκοψε μια βραδιά σε χίλια κομμάτια…